Aldatma / Zina Nedeniyle Boşanma Davası

Yürürlükte olan Türk Medeni Kanunu’na göre zina, evlilik birliği içerisinde, eşlerden birinin, eşi dışındaki bir karşı cinsle cinsel ilişki yaşaması olarak kabul edilmektedir. Bu tanıma göre evlilik dışı bir cinsel ilişkinin “zina” olarak kabul edilebilmesi için mutlaka karşı cinsle yaşanma şartı aranmaktadır. Kadın olan eşin bir başka kadınla ya da erkek olan eşin bir başka erkekle yaşadığı, yahut hayvanlarla girilen cinsel ilişki, hali hazırda yürürlükte bulunan Medeni Kanun uyarınca zina olarak kabul edilmemektedir. Bu tanıma uygun şekilde vuku bulan zina, mutlak ve özel boşanma sebeplerinden biri olup, Türk Medeni Kanunu madde 161 uyarınca özel boşanma sebebi olarak ya da madde 166 kapsamında evlilik birliğinin temelden sarsılması gerekçesiyle boşanma davasına konu edilebilmektedir.

Zinanın oluşabilmesi için aşağıda sıralanan 3 şartın bir arada bulunması gerekmektedir:

1. Eşler arasında devam eden geçerli bir evlilik bulunmalıdır. 

Yazının başında verilen tanımdan da anlaşılacağı üzere zinadan bahsedebilmek için eşlerden biri, evlilik birliğindeki sadakat yükümlülüğüne aykırı olarak eşi dışındaki bir karşı cinsle cinsel ilişki yaşamış olmalıdır. Buna göre evlilik henüz gerçekleşmeden önce ya da mahkeme kararıyla evlilik birliğinin sona ermesine karar verildikten sonra yaşanan bu neviden ilişki Türk Medeni Kanunu uyarınca zina olarak nitelendirilmemektedir. Evliliğin mutlak butlanla sakat olduğu durumlarda da evlilik birliğinin ortadan kalkması için mahkeme kararına gerek olması sebebiyle mahkeme kararından önce gerçekleşen tanıma uygun eylem, zina olarak değerlendirilir.  Kısacası, eşlerden birinin karşı cinsle cinsel ilişkiye girdiği tarih evlilik birliği süresi içerisinde ise zinaya dayanarak boşanma davası açılabilmektedir.

1. Zinadan bahsedebilmek için “cinsel ilişki” koşulunun gerçekleşmesi şarttır. 

Karşı cinsten iki insanın cinsel ilişkiyle sonuçlanmayan öpme, sarılma, okşama gibi davranışları, zinanın gerçekleşmesi için yeterli kabul edilmemektedir. Öteki taraftan, zina tanımına uygun davranışlar, kişilerin toplum içerisinde yaşayabilecekleri türden hareketler olmadığı için söz konusu ikili ilişkinin hangi kapsamda olduğunun kesin olarak bilinmesi her durumda mümkün olmayabilir. Bu sebeple Yargıtay, tam ispat aramamakta, mahkemede zina için tam olarak vicdani kanaatin oluşmasını sağlayacak emareleri, zinanın varlığı için yeterli kabul etmektedir. Örneğin, aynı yatakta beraberken çekilmiş fotoğraflar, mesajlar, zina ile itham edilen şahısların otelde beraber kaldıklarına delalet eden otel kayıtları, teşebbüs aşamasında yarı çıplak halde yakalanma, eş yurt dışında iken hamile kalma ya da eş %100 kısır olduğu halde hamile kalma zinanın oluştuğuna dair yeterli kabul edilmektedir.

1. Zina eden eş açısından kusur şartı aranmaktadır. 

Zina şartı olarak eylemde bulunan eşin ayırt etme gücüne sahip olması, eylemi bilerek ve isteyerek gerçekleştirmiş olması aranmaktadır. Fiziksel şiddet uygulanarak, bayıltılarak, kişinin isteği dışında uyuşturucu madde verilerek bilincinin kaybolmasını veya kontrol kabiliyetinin zayıflamasını sağlamak suretiyle kendisiyle cinsel ilişkiye girilmiş olması durumunda zina gerçekleşmez. Aynı şekilde, ciddi hayati tehdit altında tecavüze uğrayan eşin, olay esnasında baygın olup olmadığına bakılmaksızın zina yaptığı iddia edilemez. Ancak söz konusu tehdit, yalnızca mal varlığına yönelik ise bu neviden bir korkutmayla girilen ilişki, zina olarak değerlendirilecektir.

Zina sebebine dayanarak boşanma davası açan eş, iddiasını ispatlamak zorundadır. Yukarıda bahsedildiği üzere bu davalarda tam ispat aranmamakta olup tanık dahil her türlü delille mahkemede zinanın varlığına dair yeterli vicdani kanaatin oluşması sağlanabilir. Yalnızca yemin teklif edilemez ve aldatan eş zinayı ikrar etse dahi mahkeme ikrar ile bağlı değildir. Burada önemli olan husus, hukuka aykırı olarak elde edilen deliller, yasak delil niteliğinde olup mahkemece boşanmaya dayanak edilemezler. Ne var ki eşlerin ortak yaşam alanı olarak evlerinde ele geçirdikleri diğer eşe ait olan eşyalar, hukuka aykırı yollarla, örneğin çalma, el koyma, gasp etme vs söz konusu olmaksızın elde edilmeleri dolayısıyla yasak delil kapsamında değerlendirilmezler ve mahkemece karara dayanak edilmeleri mümkündür.

Zina konusunda bir diğer önemli mevzu, zina yoluyla aldatılan eşin bu eylemi konu ederek boşanma davası açmasının herhangi bir süre kısıtına tabi olup olmadığıdır. TMK m.161 kapsamında bu husus açıkça düzenlenmektedir. Söz konusu kanun maddesine göre zina yoluyla aldatılan eş, bu durumu öğrendiği tarihten itibaren 6 ay içinde ve her koşulda zina tarihinden itibaren 5 yıl içerisinde bu eylemi boşanma davasına konu etmek zorundadır. Hakimin dava açıldığı zaman re’sen gözetmek zorunda olduğu bu süreler, hak düşürücü nitelikte olup, aldatılan eşin söz konusu zina eylemini konu ederek boşanma davası açma hakkı bu süreler dolduktan sonra ortadan kalkacaktır.

Eşin dava hakkını ortadan kaldıran bir diğer unsur da zina yoluyla aldatan eşi affetmesidir. Bu af, sözlü ve yazılı olarak karşı tarafa bildirme yoluyla gerçekleşebileceği gibi, zina eylemini öğrendikten sonra uzun süre boyunca hiçbir şey olmamış gibi evlilik birliğini sürdürmesi ya da affettiği kanaatini oluşturacak davranışlar sergilemesi zımni af olarak kabul edilmektedir. Buna göre aldatılan eşin, zina eyleminde bulunan eşi bir kere affettikten sonra, aynı zina eylemine dayanarak boşanma davası açması mümkün değildir. Aynı şekilde zina sebebiyle açılan boşanma davasından feragat eden eş, aynı eyleme dayanarak bir daha boşanma davası açamaz. Aftan sonra bir başka zina vakasının vuku bulduğu ortaya çıkarsa af, bu yeni zina eylemlerini kapsamayacaktır ve aldatılan eşin zinaya dayanarak boşanma davası açmak için göz önünde bulundurması gereken hak düşürücü süreler, sonraki zina tarihi itibariyle hesaplanacaktır. Aynı şekilde, tekrarlanan zina eylemleri söz konusu ise bu süreler en son eylemden itibaren hesaplanır.